هدفِ من!؟
مهمترین عامل حرکتدهندۀ ما به سوی هدف، جاذبۀ خود هدف است.
هدفی که نمیشود با آن عشقبازی کرد را دور بیندازید.
هر کسی باید با تفکر، پله پله اهدافش را بالاتر ببرد.
کسی که زیاد به اهداف بلند زندگیاش نگاه نکند و کارهایش ربطی به اهداف بلندش نداشته باشد، زندگیاش خوش و خرّم نخواهد شد.
در دهۀ محرم، بیایید هر روز نفس خود را محاسبه کنیم و به اهداف خود فکر کنیم…
امام صادق(ع) میفرماید: «إِنَّ اللَّهَ یَحْشُرُ النَّاسَ عَلَى نِیَّاتِهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَة» (محاسن/1/262) روز قیامت مردم بر نیتها و اهدافشان محشور میشوند.
امیرالمؤمنین(ع) میفرماید: «أَعْقَلُ النَّاسِ أَنْظَرُهُمْ فِی الْعَوَاقِب» (غررالحکم/3367) عاقلترین انسانها کسی است که به عواقب «بیشتر» نگاه کند!
اولیاء خدا بیشترین گریههایشان بهخاطر عشقبازی با هدف بوده است. مدام به آن نقطهای که میخواهند به آن برسند، توجه میکنند.
هم باید هدف داشت، هم دربارهاش اندیشید، هم بهش عشق ورزید.
به آن هدفی که سرمایۀ عمرت را داری برایش میگذاری، نگاه کن!