بزرگترین نعمت!
ما در معرض بزرگترین نعمت هستیم؛ «نعمت اباعبدالله الحسین(ع)»، این نعمت را از دست ندهیم!
در این محرم، باید مدام دورِ خیمۀ اباعبدالله الحسین(ع) بگردیم، و به خودت بگوییم: «خدایا! آخر من چطور باید از تو تشکر کنم؟! من مثل مادر بچه‌مرده برای حسین فاطمه گریه می‌کنم! می‌سوزم! دوستش دارم! من چطور تشکر کنم؟!»
یک محرم، ده روز از خدا تشکر کن! یک‌بار سجدۀ شکر به‌جا بیاور! یک‌بار! بگو: «خدایا ممنونت هستم که به من حسین(ع) داده‌ای.»
شما در عمر خودت تابه‌حال بسیار گریه کرده‌ای. می‌فرمایند: «قیمت این گریۀ تو این‌طور است که برای یک قطره‌اش! بهشت بر انسان واجب می‌شود؛ یک قطره‌اش!»
نسبت به نعمت اباعبدالله الحسین(ع) سراسر شکر باش، این نعمت نعمتِ کمی نیست!
این نعمتِ محبتِ اباعبدالله الحسین(ع) را ساده نگیریم…
